"Trust God and we go"

Na een week een hond én een allergie rijker geweest te zijn, is de hond weer vertrokken en een paar dagen later de allergie ook. Dit alles gebeurde niet helemaal bewust. Fieke bedacht zelf dat de wereld buiten onze tuin mooier was (of iemand anders heeft dat voor Fieke bedacht). Hoe dan ook, Fieke was er vandoor en een week vol met zoektochten langs de straat en markten heeft helaas niets opgeleverd. Onze veestapel bestaat nu dus weer uit alleen kippen die nog geen eieren leggen, maar al wel steeds ‘kipper’ worden. Het piepen is al overgegaan in werkelijk getok. De jongens vinden deze keuterboerderij wel leuk en zijn dan ook erg verdrietig dat ons hondje een ander thuis heeft gekozen of gekregen. Gelukkig hebben ze allebei een knuffelhondje en die heet nu natuurlijk Fieke.

PRATEN EN VERGADEREN

Onze dagelijkse bezigheden bestaan op dit moment vooral uit praten en vergaderen met allerlei mensen om te kijken hoe de toekomst van Lentera vorm gegeven kan worden. Het blijkt redelijk complex te zijn om een goed vliegtuig met de juiste papieren hier te krijgen en daarbij hebben ook de piloten hun validatie nodig om in Indonesië te mogen vliegen. Dit alles is nog niet rond en het is lastig te zeggen hoeveel tijd het nodig heeft om rond te komen én of dat wel gaat lukken. Als er niet gevlogen wordt, wordt de Lentera-kas ook steeds leger en moet er gekeken worden of de personeelsleden niet op een andere manier geld moeten gaan verdienen.

Ons werk ligt buiten de vliegerij, maar uiteindelijk krijgen we best wat mee van de problemen die er momenteel zijn. Daarbuiten geeft Elco zijn lessen op de theologische school en op de Netaiken-opleiding (opleiding Engels). Dat is best even wennen. Hij vindt het erg mooi om deze jonge mensen les te geven, maar soms is het wel lastig als blijkt dat studenten nauwelijks kunnen lezen. En als ze kunnen lezen, vinden ze het vaak ook erg moeilijk om de kern uit een tekst te halen of om dat samen te vatten. Maar de interactie met de studenten is erg leuk, zeker als het gaat ervaringen uit hun dagelijks leven en over leiderschap in Papua. 

Komende twee weken hoopt Wijnanda zich in Thailand (Chiang Mai) te bevinden. Er wordt daar een medische conferentie gehouden voor ‘mission workers’. Het lijkt me erg leuk, maar aan de andere kant vind ik het nogal wat om Elco hier met de jongens alleen te laten. Hij is mans genoeg om dat te regelen, dat komt vast goed. En na die twee weken zijn we gewoon dubbel blij dat we weer allemaal bij elkaar zijn.

MOOIE EN MOEILIJKE DINGEN

Mooie dingen en moeilijke dingen. Die wisselen elkaar dus regelmatig af. Gelukkig zijn er genoeg mooie dingen; en moeilijke dingen zijn er om op te lossen – we zijn hier tenslotte niet naartoe gekomen met het idee dat het hier een gespreid bedje zou zijn. Zomaar een aantal mooie dingen uit de afgelopen week:
-    Een dominee die lesgeeft op de theologische school zegt: ik ga wel in een kleiner huis wonen – terwijl zijn huidige huis naar onze maatstaven al niet erg groot is – zodat de school meer geld kan besteden aan het lesgeven.
-    Onze locale Lentera-collega’s die unaniem zeggen: wij zíjn Lentera, dus als we geen salaris krijgen dan blijven we natuurlijk. Het is belangrijker dat de opleiding van studenten en de kinderen op school verder gaat dan dat wij ons salaris krijgen.
-    Ondanks dat het moeilijk is blijven onze Papua-collega’s optimistisch, zoals één zei: “Trust God and we go.”
-    Coen die iedere dag met weer extra woorden Indonesisch terugkomt en nu ook echte Papua-vriendjes krijgt.