Startperikelen
"Elco, help!" klonk het vorige week op het pad naast ons huis. Sinds vorige week is ons 'wagenpark' uitgebreid met een scooter. Heel handig als je dagelijks twee keer op en neer moet naar school voor Coen, als je eens wat verder weg wil van huis én als je twee kinderen tegelijk mee wilt nemen. Gelukkig hadden we onze rijbewijzen al geregeld. Elco heeft in het verleden al ervaring opgedaan, maar bij Wijnanda ontbrak het daar geheel aan. Maar er moest natuurlijk wel geprobeerd worden. Moed gevat, opgestapt en gassen maar. Inderdaad, het is niet zo moeilijk: gas geven en remmen. Aangekomen bij huis ging het toch even niet precies zoals het moest. Normaal gesproken doe je een hek open en rijd je daarna door. Wijnanda gaf gas en remde tegelijk en op deze manier ging het hek open en werd er over het pad gebobberd. Het ontlokte Wijnanda wel even een kreet om hulp... Dit alles werd natuurlijk nauwlettend gadegeslagen door de naaimeneren uit de de naaiwinkel aan de overkant van de straat.
Helaas was het niet meteen gedaan met de blunders. Enkele dagen later vertrok Wijnanda zonder helm, maar dat werd gelukkig binnen enkele meters al opgemerkt. Even terug, scooter parkeren en helm ophalen. Maar, hierna wilde de scooter niet meer starten. En maar geduldig proberen. Tot er van de overkant het advies kwam: "Standar, standar!" Ah, was dat het probleem. De scooter stond op de standaard en blijkbaar kun je dan niet starten. En dan te bedenken dat diezelfde middag nog een deken opgehaald moest worden in de naaiwinkel, zodat ik al die grinnikende gezichten even van dichtbij kon bekijken.
Op de scooter naar school (links) en een medische evacuatie (medivac) uit een dorp met het Lentera vliegtuig (rechts)
Op de scooterperikelen na gaat alles wel prima. Elco is steeds concretere plannen aan het maken voor werk. Het plan is om een catechisatiemethode te gaan ontwikkelen en om wat middelbare scholen te gaan bezoeken voor orientatie en evaluatie van de programma's. Daarvoor zal er af en toe een dag gelopen moeten worden naar een volgend dorp vanaf het vliegveld(je), maar zo leer je de omgeving en de mensen goed kennen. Wijnanda heeft wat gesprekken gevoerd met lokale stichtingen en met de kliniek waar ze voorheen co-schappen heeft gedaan. Er komen wel wat plannen uit voort, maar ze kunnen nog niet concreet gemaakt worden, omdat het werkvisum nog op zich laat wachten. We zullen zien wanneer dat rond is. Blijven afwachten, bidden en hopen. Deze week volgt Wijnanda een cursus aan de kust in Sentani. Het is er op gericht om lokale mensen wat basisbeginselen van gezondheid, hygiëne en medicatie bij te brengen. Een goede basiscursus, waarbij veel over cultuur en natuurgeloof naar voren komt. Heel belangrijk, omdat ziekte hier nooit door 'iets' veroorzaakt wordt, maar altijd door 'iemand'. Dat maakt de aanpak van ziekte ook heel anders dan we in het westen gewend zijn.
Coen is weer een echte schooljongen geworden. Hij heeft zelfs een schooluniform van zijn school wat hij geacht wordt elke vrijdag te dragen. Hij blijft het geweldig vinden om op school te spelen en te leren, hoewel hij nog steeds weinig van het Indonesisch begrijpt. Al komt hij nu wel meer met vragen: wat betekent dat woord? Samuel is nog een beetje aan het wennen. Hij moet er nog achter komen dat we wat langer zullen blijven in het huis waar we nu wonen. Verder speelt hij lekker en zei hij afgelopen week: "Ik vind het leuk in dit huis!"