Vluchteling

Boordevolle tentenkampen, ziekte, kou of juist warmte, ontereddering. Dat was mijn beeld van vluchtelingen. Lesbos, zeg maar. Ik heb er nu een ander beeld bij gekregen. Warm onthaal door oude en nieuwe vrienden, een kamer in het MAF guesthouse, kinderen die gewoon weer naar school kunnen, zij het een grote school.

De uiterlijke kant van het vluchteling zijn kan vele vormen aannemen, maar ik denk zomaar dat de binnenkant behoorlijk op elkaar lijkt. We weten allemaal plotseling wat het belangrijkste is om in te pakken. Wat kleren voor de kinderen en hun knuffels, paspoorten, laptop. Die laptop niet omdat ik zo nodig moet werken, maar omdat daar waardevolle documenten op staan en niet te vergeten, de foto's van de kinderen. Alles wordt ineens relatief en dat is weleens goed om mee te maken. Niet leuk, maar niet alles wat goed is, is ook leuk. Het zet je weer met beide benen op de grond. We kunnen zo opgaan in ons leven hier, ook in Papua, we verschillen niks van Nederlanders wat dat betreft. Gebeden intensiveren en we zijn verwonderd over het kinderlijk geloof van de jongens, die danken dat ze met een MAF-vliegtuig mochten vliegen en dat ze hier bij het guesthouse zo'n leuk speeltoestel hebben. Maria bad ook voor het eerst zelf, ze dankte dat allebei haar poppen in haar koffertje pasten.

Nu het eerste stof een beetje is neergedaald, merken we ook dat emoties loskomen én dat we weer vooruit moeten gaan denken. Eerst wilde ik vooral weg, om de kinderen veiligheid te geven. Nu moeten we weer nadenken wanneer het veilig genoeg is om terug te keren. Maria huilt veel, het was zelfs bijna teveel om een set kleren uit te lenen aan een meisje wat geen schone kleren meer had: "Die rok is van mij! Ik krijg hem toch wel terug, hè?" De jongens gaan hier naar de grote internationale school. Heel fijn dat ze allebei in ieder geval een klasgenootje hebben die ze al kenden. Nathan laat nog niet zoveel merken, hij had alleen de eerste dag moeite met slapen, maar dat kan ook heel goed komen omdat de airco het niet deed.

Ondanks alles gaat het goed hier met ons. Er zijn dingen die we anders zouden wensen, het zou zo fijn zijn om thuis te zijn met z'n allen, bijvoorbeeld. Maar ik ben ook erg dankbaar voor wat we wel hebben. De hulp van iedereen, even een wasje voor ons draaien, eten koken, transport regelen, het is hartverwarmend.